De hoge temperaturen van de dag hiervoor hebben plaats gemaakt voor somber en koeler weer. Voor vandaag een klein stukje varen met een sluis. Bij de sluis aangekomen kom ik tot de ontdekking dat mijn marifoon het niet meer doet. Gelukkig nog een tweede , handmarifoon beschikbaar, die met wat kraken en piepen de oproep overbrengt voor een schutting. Dit is een probleem dat opgeknapt moet worden. Zonder marifoon ben je niets in Waterland.
We zochten een plekje bij Thorn. Gelukkig was er iets van een steiger, vanwaar we het witte stadje konden bezoeken. Eerst actie ondernemen over die marifoon. Een belletje naar een raymarine dealer zou een oplossing kunnen zijn. Helaas, de man had geen nieuw exemplaar en geen tijd. Pfff, wat nu . Vroeg wel of de zekering heel was. Dat had ik allemaal al gecontroleerd. Volgende bedrijf uit de buurt gebeld. Die gaf me de tip om naar Maasbracht te gaan. Daar zat Visser en van Dijk. Die gebeld, en kon langs komen. Gelukkig. Daar aangekomen was er alleen een secretaresse en geen monteur. Iedere werknemer was op pad. Zij deden voornamelijk binnenvaartschepen. Maar na een uur kwam onze man. Binnen 5 minuten had hij het probleem gevonden. Er zat nog een andere zekering verstopt. Het probleem werd opgelost en wij konden weer terug naar Thorn. Ons plekje was nog steeds vrij, en wij op pad naar de binnenstad. Een mooi kerkhof achter de kerk nodigt toch uit om even te kijken. We kwamen in gesprek met een man die zijn dochter verloren was. Door een klein foutje van het ziekenhuis kreeg hij zijn dochter niet meer terug. Het deed hem nog pijn. Het was 25 jaar geleden. Zij was 18 jaar.
We zochten een terrasje op en bestelde een Thorns biertje. We kwamen in een gesprek met een stel uit Alkmaar. Zij waren met de motor aan het toeren en waren in Istrie geweest. Ze namen alleen maar binnen wegen, en wisten ‘s ochtends niet waar ze ‘s’avonds zouden zijn. Toch altijd weer gezellig. We proefden de locale Rose, die aangeprezen werd. Namen een fles mee voor aan boord en gingen terug voor het avond ritueel.