We werden gewekt door het geluid van een kraan. Het schip voor ons werd geleegd van zijn lading kunstmest. Drie vrachtauto’s reden af en aan . De kraan had met 8 schepjes steeds weer een wagen vol.
Voor ons reden om snel te vertrekken, omdat het schip steeds weer dichter naar ons toe kwam , omdat de kraan niet verplaatst , maar de lading verplaatst.
De sluizen zaten mee, en steeds konden we weer zonder teveel oponthoud onze weg vervolgen. Het was best een lange trip. We waren van Canal du North over gegaan naar de “ Haut-Escaut”, om daarna over te gaan naar de “Boven-Schelde”. Na een toch wel lange dag kwamen we in Antoing aan. Een dorpje in het Waalse gedeelte waar ze nog volop Frans spraken. De historie , een oud kasteel in het centrum, moet de toeristen trekken. Er lagen dan wel 5 boten , maar ik nu niet het idee, dat buiten ons, veel bootmensen een kroeg of winkel ging bezoeken. Na een rondje dorp, belanden we in een lokale kroeg. De lucht van sigaretten hing er nog, ook al werd er buiten gerookt. Toen wij binnen waren werd het bordje van Fermé, direct voor de deur gehangen. We bestelden koffie, wat perfect geserveerd werd. En toch voel je je op de schopstoel zitten. Het aantal gasten bleef het zelfde, en zolang ze ons er niet uit zetten zaten we er prima. Intussen viel de ene na de andere bui op ons neder, zo was de behoefte om dit onderdak te verlaten iets kleiner.
Uiteindelijk vertrokken we toch. Naar de boot was het een klein stukje lopen. Toch blij dat dit dorp goed voor hun gasten zorg, door een mooie haven aan te leggen.