Daar we gisteren meer kilometers gemaakt hadden, konden we er vandaag minder doen. Het vrachtverkeer was alweer vroeg aan het werk, en bij ieder voorbij gaand schip werden we even flink door elkaar geschud. Zo gaat dat. Vrachtschepen hebben haast. Tijd is geld. Net toen we weg wilde gaan, kwam er nog zo een geladen jongen voorbij. De Belg had er echt wel tempo in zitten . We hadden moeite hem bij te houden. Daar de volgende sluis niet ver weg was, kwamen we elkaar in de sluis weer tegen. We bleven uit voorzorg maar wat achter in de sluis liggen . Deze man was zo zenuwachtig. Zijn schroef bleef de hele schuttijd draaien. Dan weer meer, dan weer minder. Zogauw de sluisdeuren open begonnen te gaan gingen zijn lijnen los en kwam er meer gas op, zodat het bij groen echt los barstte . We wachten netjes tot hij de sluis uit was voor wij vertrokken. De ervaring leert, dat als je kort op zijn schroef water zit, je alle kanten opgegooid wordt in de sluis.
De dag verliep rustig en we waren netjes op tijd in Compiegne. De regen hield op, het zonnetje begon te schijnen en de dag temperatuur steeg zomaar weer naar de 26 graden.