Ik hoorde gewandeld op het dek. Ging mijn bed uit, en zag niets. De volgende ochtend vernam ik ,dat Kees een slaper, of indringer van dek gejaagd had. Dat maakt het verblijf hier toch wat minder veilig. Die ochtend gaf de havenmeester ons een veiligere plek aan de andere kant van de haven, waar we gebruik van maakten.
De voedsel voorraad werd aangevuld. De volgende dag zouden alle sluizen en winkels dicht zijn i.v.m. quatorze Julliet. Grootste feestdag van Frankrijk. Voor ons dus ook . Kees en ik gingen alvast de route voor de volgende dag verkennen. Er zou een militaire parade plaats vinden op de Champs Elysees .
Hoe ging het ook alweer met de metro! Welke metro moeten we uitstappen! Welke lijn moeten we pakken! Kan het zonderover te stappen.
Zo vertrokken we heerlijk samen, zonder de vrouwen. Het tempo ligt dan gelijk op een ander niveau, en een paar kilometer meer lopen is zeker geen straf.
Bij C-E Clemenceau stapten we uit. De Champs Elisée stond vol met hekken. We wandelden over de ene kant , liepen door naar de Arc de Triomph. Staken daar de weg over en liepen over de andere kant weer terug. Hier gebeurt het. Hier staan de mensen nog in de rij om een bezoek aan een kleren zaak te mogen maken. Hier zijn de restaurants afgeladen met mensen, die blij zijn, dat ze hun geld uit kunnen geven. Het mooie is , dat je aan de buitenkant van een persoon niet kan inschatten of iemand kapitaal krachtig is of niet. Op de hoek van de straat stond een Ferrari met de opschrift “ rent me”. Het leek erop dat dit bordje er straks vanaf ging , en de Ferrari over de Champs Elysee een rondje gaat rijden.
Het werd wat dorstig, na een paar uur rondlopen. We namen een zijstraatje en zochten daar een passend tafeltje op straat. Er zat nog een man met een laptop zijn huiswerk te doen, met een glas bier ernaast. We lazen op de muur, vanaf 15.00 uur tot 20.00 uur “Happy hours”. Het was vijf voor drie. We lieten de tijd even door tikken tot drie uur, en zo kregen we een halve liter bier voor de prijs van 250cc, en voor de halve prijs t.o.v. de hoofdstraat. Die twee zuinige Hollanders hadden het wel weer even gemaakt. Wat was dat lekker.
We zouden drie uur terug zijn aan boord. Dat ging het niet meer worden. Om half vijf kwamen de mannen met een fijn gevoel weer terug aan boord. Gelukkig hadden de vrouwen het ook naar hun zin gehad met een leesboekje.
Vanaf half zes, kon je zonder reservering in de Notre Dame. De kerk was weer geopend met de Olympische spelen in 24, nadat het in 2019 afgebrand was.
Het plan was aangepast van wandelen naar’ met de metro’. Zo waren we snel ter plekke, en we zouden terug proberen te wandelen. Bij de Notre Dame aangekomen stond er toch wel een erg lange rij mensen. Eerst maar even wat gebruiken, want die 29 graden heeft toch invloed op je vocht gesteldheid. Na een half uur was de rij wat korter geworden, en bevonden we ons achter in de rij van het Efteling principe. Zigzaggend kwamen we bij de kerk. Er was een viering gaande met de bisschop. De toeristen werden om de verering geleid, zodat ze er toch nog iets van meekregen. Wat zag het er allemaal weer mooi uit na de verbouwing. Je kon toch wel goed zien dat er hard aan gewerkt was om die 600 miljoen € sponsoring in het bouwwerk te verwerken. Ieder was onder de indruk. Daar we aan de late kant waren, bleek dat we precies op tijd waren. Een klein stukje achter ons werden de hekken gesloten en werden de mensen gedirigeerd voort te maken om de kerk te verlaten. Wat is deze kerk mooi en vooral op het juiste moment bezocht. We verlieten de het plein en liepen een straatje verder, waar we op een hoekje wat gegeten hebben. De tocht naar de boot is goed te doen als je goed ter been ben. Het ging de dames minder goed af, maar we zijn er gekomen.