31 mei Auxonne -Charlon sur Saone

3 sluizen en 91 km.

Ik was dit keer eerder opgestaan, om te kijken of de bakker werkelijk voor 7 uur open was. Op zijn gevel stond vanaf 5 uur open. Zo stond deze jongen om 10 voor zeven voor de deur, en was op dat moment klant nr 3. Ik deed mijn inkopen en ging weg met 3 klanten achter latend. Vroeg de deur openen trekt wel degelijk klanten. Ik scharrelde een beetje door de wijk, van pleintje naar straatje, van straatje naar hofje , van hofje naar gebouw. Ook hier constateerde ik weer een tombe met bloemperk en opschriften voor ieder uit deze stad, die zijn leven gaf voor stad en vaderland, in de eerste en tweede wereld oorlog. Iedere stad of dorp heeft zoiets.                                                             We namen de tijd, omdat de eerste sluis om de hoek lag en we officieel pas om 9 uur mochten schutten.

Vandaag was het wasdag. 4 keer werd het wasmachine volgeladen en deed hij zijn werk. Zo hing de hele dag de was te drogen. Het was erg zonnig weer, hoge temperatuur en een stevig windje. Ideaal weer om de was snel te laten drogen. We hadden gisteren veel water ingeslagen, dus er kon wel weer wat uit.

Met een gangetje van een kleine 1400 toeren deden we tussen 6 en 6.2 knopen . Wat ergens rond 11,5 km/uur is. Een mooi gangetje . We maken geen vissers boos die langs de kant zitten te vissen , trekken geen zware hekgolf achter ons aan.  Nee, Alles verloopt gewoon rustig. Daar we gisteren wat tijd verspeelt hebben met eerder stoppen en dek schrobben, wilde we vandaag wat inhalen. Dat is zeker gelukt. Alle sluizen stonden al op groen toen we aankwamen, en zo arriveerde we om 4 uur in Chalon sur Saone  op de laatste ligplaats aan de kade. Na ons kwamen er nog zoekers voor een plekje, ik wenkte nog van, je kan langszij, maar nee hoor, nooit van gehoord. Huurboten dus, en nog nooit in Nederland langzij gegaan. Ik kan me nog herinneren dat we weleens op Terschelling gelegen hadden met een storm, en wij waren het  5de schip langzij. Dat betekent dat over 4 schepen moet lopen om op jou boot te komen. En iedereen accepteert dat gewoon, zo hoort dat ook. Dat heet “sociaal schipperschap”. Uiteraard zijn hier ook regels aan verbonden. Je loopt altijd via iemand zijn voordek. Nooit midden of achterlangs.

Met etenstijd barste er een onweerbui los. Alle luiken werden afgesloten, de tent weer dicht geritst. Maar om half acht was alles weer achter de rug en gingen wij deze stad verkennen. Altijd leuk.

Aparte steegjes straatjes, kerkjes en winkeltjes. Mensen leven op straat. De clochard zoekt zijn beste plekje op om te bedelen. Moeders lopen met kinderen en een hond door de steegjes, en toeristen bezoeken de kerk, waar net een orkest blazers aan het repeteren is voor een uitvoering van a.s zondag. Gaaf om het te horen , hoe dat galmt door zo een groot gebouw.

We nuttigden koffie op het marktplein, liepen door de straatjes, deden nog een bezoek aan een wijk op het kanaal eiland , waar weer een andere sfeer hing en ook weer uitgebreid gegeten en gedronken werd, maar vooral veel gepraat.