Het is voor ons de laatste dag in Belgrado . Tevens nemen we op de steiger afscheid van Andre en Miranda, die hun dagelijkse werk weer op gaan pakken. Zij vliegen vandaag terug naar huis.
Wij hebben ongeveer 100 km in de planning staan.
We hebben voor iedere dag een planning gemaakt, met een mogelijkheid van 3 aanleg plaatsen, totdat we in Constance aan de Zwarte Zee zijn.
Het is lastig weer, of weer lastig, om te varen. De regen zorgt voor matig zicht. De Donau is hier tussen 1 en meer dan 2 km breed, terwijl de vaargeul hier bij lange na niet overeen komt met de breedte van de rivier.
De dreigende waterverhoging door de regenval in midden Duitsland, constateerde ik vanmorgen pas voor het eerst.
Het water was 3-4 cm gestegen . Voor ons geen reden om zenuwachtig van te worden.
We kwamen weer meer scheepvaart tegen dan vorige week. Allemaal Bulgaren ,Serviërs en Roemenen , en een enkele Duitser . Vooral veel zandtransport.
Opvallend bij de grotere plaatsen , waren het aantal schepen en bakken, die voor anker lagen.
Net buiten Belgrado was een ankerplaats voor schepen met een ‘blauwe kegel’,(olie transport). Hier lagen meer dan 25 schepen voor anker.
Veranderende economieën , zorgt voor veranderend transport.
Op zoek naar een overnachtingsplaats , werd de eerste optie al gauw van het lijstje geschrapt. De tweede optie had geen steiger, alleen voor de lokale ferry. Dus namen we anker, in een kanaal aan de overkant van optie 2 . Een zeer rustige plek, met vogeltjes en koetjes.
Wel schrok ik even. Het blijkt dat de Roemeense grens hier een kilometer van af ligt, en we hebben niet ingeklaard. Morgen even beter opletten, en keurig aan de Servische kant blijven.