Toen ik boven deks kwam, keek ik uit over een spiegel gladde baai. Ik probeerde via internet de weersvoorspellingen binnen te halen, en waarachtig, zonder Wifi vanaf de kant, had ik zomaar internet. De weerskaarten van Poseidon werden bekeken. De verwachting was, een rustige zeildag, maar in de nacht, krachtige wind. De dagen daarna , zou de wind ook behoorlijk blijven.
Daar we een overbrugging naar de Sporades hadden van 66 mijl open zee, leek me een ontspannen dagje varen, zo verkeert nog niet.
Ik legde het plan , om nu te vertrekken aan Annemieke voor, en zo waren we 10 minuten later onderweg naar het tweede eiland van de Sporades , Kira Panayia.
Op de display van de Ais zag ik dat er nog een paar boten zichtbaar moesten zijn.Het was wat heiig, wat het verre zicht belemmerde. Met weinig wind, moet je het voornamelijk hebben van de motor snelheid.
Zo duurde het 11,5 uur, voor we de bestemming bereikt hadden.
In het noordelijke deel van het eiland ligt een ingesloten baai, die door een smalle ingang bereikbaar is. In die baai kijk je aan alle kanten tegen hoge bergen aan.
We besloten achterin te gaan liggen, waar we een mooie ankerplek vonden.
De ondergrond was klei met zand ,en rond de 3 meter water onder ons.
Het anker werd gezakt, op een plek , dat we 360 graden rond konden draaien.
Nu de motor uit ging, was het geluid van de krekels en de berggeiten, het enige wat overbleef.
Er werd gezwommen,,om wat afkoeling te zoeken ,voor het alweer verbrandde lichaam.
De roest plekken kwamen nu sterk naar voren. Met een rustdag in het vooruitzicht, een mooie gelegenheid dit vuiltje aan te pakken.
Een simpele maaltijd maakte de dag af, en we bereidde ons voor op de ankerwacht.
Voor mij als eerste , om te gaan slapen. Om 00 uur zou ik de wacht over nemen.
Er was storm voorspeld, en ondanks dat je in een baai ligt, kan het ook hier spoken.
Tot middernacht was er weinig aan de hand.
De wind vlagen kwamen pas in de loop van de nacht.
Doordat we omringt waren van bergen, kon de wind binnen een kwartier 180 graden om zijn.
Dit ging zo de hele nacht door, waarbij zelfs tot twee keer toe opnieuw geankerd moest worden.
Een slechte nacht voor de anker wacht.