De nacht was lang in Kiri Panayia . De hele nacht opgezeten, en nog een paar keer opnieuw het anker uitgegooid, omdat het niet hield , met die wind vlagen.
Het anker gaat dan krabben , en voor je het weet , lig je aan de andere kant van de baai.
De dag was om uit te rusten van de nacht, maar de wind vlagen hielden aan.
Ik meette er een, en kwam tot stoten van boven de 8 Bf.
We dachten beschut te liggen , in deze baai. Ja, beschut van de golven.
Daar kwam bij, dat die wind constant uit andere hoeken kwam, wat alles nog eens extra lastig maakte.
Er werd links, rechts, voor en achter aan het anker gerukt, en dan houdt het niet.
De dag is verder volgemaakt, met klein onderhoud, en slapen.
Tegen de avond leek het wel of de windvlagen in kracht toenamen
Niet alleen in kracht, maar ook frequenties en lengte.
En de nacht moest nog beginnen.
We hadden totaal geen windvoorspelling, omdat er geen verbinding is op een eiland met berggeiten en kokmeeuwen .
De nacht ging in. Annemieke was om 19.00 uur gaan slapen, om de avondwacht te kunnen doen.
Ik ging om 21.00 uur te kooi, maar werd om 23.00 wakker gemaakt. We liepen bijna op de keien.
De motor werd gestart, en het anker kreeg een nieuwe kans.
Gelukkig kwam de wind nu van noord, ipv weet ik wat.
Als de vlagen er niet waren, ging het goed, maar wanneer zo een vlaag zich aandiende, was het oppassen geblazen, dat je niet ineens aan lager wal raakte.
Zelfs het rubberbootje werd tijdens een vlaag uit het water getild , en op het roer gezet. Onderste boven. De vlaggenmast lag plat, en de beugel om hem vast te houden lag los van zijn schroeven.
Zo duurt een nacht lang. De wind nam verder toe, en de frequentie van opnieuw voor anker gaan werd ieder half uur.
Toen het licht begon te worden, werd het langzaam rustiger.
Zo een nachtje wil je niet nog eens.
Ik mag blij zijn ,dat mijn mede bemanningslid niet van boord gaat.
Annemieke heeft wel gezegd, alleen nog maar in havens te willen liggen.
Daar gaan we vast nog eens een boompje over opzetten.