De helikopter landde op het grasveldje naast de haven. De ‘high society’ werd opgehaald. De schoonmaak boys, waren al vanaf 7 uur volop bezig, de boten na het weekend gebruik weer op te poetsen.
De haven lag vol boten, maar weinig waren bezet. Zo had ik de doucheruimte voor mezelf, zoals eigenlijk steeds al het geval was. In nederland is het soms wachten op je beurt.
We ontbijten in gezamenlijkheid ,want Lieke was vandaag voor het laatst. Na het ontbijt begaven we ons naar de weg, waar we een taxi aanhielden om ons naar het vliegveld te brengen. Lieke wilde wat begeleiding, omdat ze de Engelse taal niet machtig was, en geen visum had. Ik mee.
Helaas liep het bij de ingang al fout. Ik mocht niet door de controle mee, omdat ik geen reiziger was. Met Lieke nogmaals het proces doorgelopen.
Inderdaad kwam het probleem bij de douane. Geen visum!
Ze moest mee naar een kamertje apart. Ze had het geluk, dat er iemand Nederlands sprak. Ze had keurig verteld, gisteren pas per boot Istanbul binnen gekomen te zijn, en dat ze nu reeds het vliegtuig nam. Ze kreeg de berisping,’zal je dat nooit meer doen’.En in het vervolg een visum kopen.
Na het verlossende telefoontje , dat ze door was, konden we met een gerust gevoel vertrekken.
Eerst nog diesel bijtanken , zodat we voorlopig weer gevuld zijn.
De zeilen werden gehesen, en met een lekker gangetje van +5 knopen, zeilden we tussen alle schepen door, die naast de vaarroute voor anker lagen. De zee van Marmara, is compleet anders , dan de Zwarte Zee. Ondanks de redelijke wind, 4-5 bf stonden er bijna geen golven.
We telden zomaar meer dan 50 schepen , die er voor anker lagen. De meesten waren leeg.
Omdat we laat vertrokken ,was het al gauw tijd om een haven aan te doen.
We kwamen in Guzelce Marina aan, waar we door 2 rubberboten geholpen werden aan een mooring. Een plek tussen 2 van die mega jachten van 20 meter. Hoe durfden ze.
Met hulp van de kant, en de buurman, ging alles toch nog goed, ondanks de straffe wind.
Ik werd gelijk ingeschreven, en of ik wilde betalen op kantoor.
In ging gelijk mee. Mijn eigendoms papieren, en mijn transmissie formulier wilde men zien. Die laatste had ik niet. En een visum ook niet.
De politie werd gebeld. Die wist er ook geen raad mee, en het was bijna sluitingstijd.
Als we morgen om 8 uur weg zouden zijn, en daarna direct door naar Griekenland zouden varen,zou hij het door de vingers zien.
Daar kwamen we weer best van af. Morgen ochtend vroeg vertrekken dus.