Epidhavros , staat bekent als een geliefde haven aan de ZO kust van Peloponnisos. Het kleine vissershaventje, ontvangt haar gasten met liefde. Voor charterschepen, en lui zoals wij, wordt ruimte gehouden door de vissers. Het dorpje leeft van de toerisme . De bakker, spreekt vloeiend Engels, maar zeg in het Grieks goede morgen, en wanneer je dat woord herhaald, heb je zelf ook goede morgen gezegd. Zijn vriendelijkheid stroomt eraf, en daarom koop je meer dan alleen een brood van 8 dub.
Bij de haven politie mag je afrekenen. Hij zit al om 7 uur op je te wachten. Ook bij hem komt er een en al vriendelijkheid boven drijven. Zou de EU soms wat gedoneerd hebben?
Het is niet alleen de bakker en de politie, maar ook de heren en dames bij de tavernes stralen van vriendelijkheid en hulpzaamheid. Of is het schijn?
Door een dame van de flottielje ‘Amorgos’, werden we uitgenodigd, mee te gaan naar de opgravingen van ‘Asklepios Epidaurus’ .Een half uurtje rijden met de bus, die voor haar groep toch al georganiseerd was.
Zo zaten we deze ochtend in een half volle bus met Nederlanders, op weg naar de opgravingen van Asklepios. Rond 600 voor Chr. waren hier bronnen met geneeskrachtig water. Het geheel lag in een vruchtbaar dal. Hier werd een stad gebouwd, met een theater voor 13000 man. Sport arena, en badhuizen. Door plunderingen van de Romeinse generaal Sulla in 86 voor Chr., werden alle schatten meegeroofd.
Piraten uit Kilikia maakten 2 jaar later de ravage compleet. De werkelijke finale vond ruim 5 eeuwen later plaats, toen 2 heftige aardbevingen de stad bedolven.
Pas aan het eind van de 19de eeuw, werden de eerste opgravingen verricht.
Het theater is in goede staat gebleven. De rest bestaat uit brokken steen, en wat funderingen, van wat het ooit geweest is.
Het theater is wel de grote aantrekkingskracht .
In het midden kan men de toeschouwers toespreken, waardoor het geluid door het hele theater galmt. Zo zong ik een lied over het ‘Ontstaan van de aarde’,en stond daar in mijn eigen galm de 12984 lege plaatsen toe te zingen. Een heel aparte ervaring.
Een paar meisjes deden een dansje. Plots kwam er een fluitje vanaf de zijkant, en een boos gezicht kwam aangelopen. Ze mochten geen handstand doen, en dat , terwijl wij zo van dit dansje stonden te genieten ,van deze dames in korte rok. Ze hadden al een keer een applaus gekregen.
Naast deze sago dame ,met het fluitje,stond nog zo een sago dame. Beiden niet geschikt voor deze job. Ze hadden wel een fluitje, maar vast nog nooit een team gehad.
Opvallend was dit , bij al de medewerkers van deze opgravingen. Allemaal stoffige mensen, met weinig enthousiaste voor hun werk, en dat , terwijl het bezichtigen van deze opgravingen goed liep.
Terug bij de boot, was het tijd voor de flottielje om te vertrekken, en zo was ik mijn langszij aanhang weer kwijt.
Al wandelend door de straten van Epidhavros , viel het op , dat veel mensen een klein tuintje hadden, met traditionele groenten. Zelfs restaurants hadden een goed gevulde achtertuin. Als je van vergane mode houd, kon je , je hier aardig uitleven. Dit dorp leeft echt van de zomermaanden.
Voor het avond eten werd er nog even druk overleg gepleegd, wat de plannen voor de komende dagen zou zijn. De wind zou behoorlijk toenemen. Een vroeg vertrek was gewenst.
We sloten de dag af , met ‘ diner aan zee’. Het ultieme vakantie gevoel.