We hadden geen haast. Een afstand van goed 20 mijl leggen we zo af. De hond kreeg het voordeel van de tijd, en mocht mee voor een stevig stukje wandeling . Als je wat verder kijkt, zie je ook meer.
Zo liep ik langs een schitterende taverne, natuurlijk ingericht, met veel groen, en keurig bijgehouden. Het interieur paste perfect bij de omgeving , en , uitzicht op zee.
Op 9 uur vertrokken we uit de haven.
Keren kon ik er niet, daar was alles veel te smal voor.
Met een beetje passen en meten voeren we achteruit de haveningang uit. Er stond een stevig briesje. De fok werd bij gezet, en de ruime koers voer ons naar de haven van Artaki. Op 3,5 mijl afstand van de brug, waar we doorheen moesten om door te kunnen naar zuid Evia.
Ik had met Rits afgesproken elkaar daar te ontmoeten. Rits heeft vorig jaar met zijn kotter dezelfde route gevaren, als wij nu gedaan hebben. Alleen, is hij met zijn vrouw Marianne in Turkije gebleven, en doet komende winter,opnieuw een overwintering, maar nu in Griekenland.
Rits lag aan de zuidkant van de brug in een haven.
Op de fiets ging ik op zoek naar de brug, en zou Rits daar ontmoeten.
Bij de brug heb je aan beide kanten aanleg steigers. De brug gaat eens per dag open, of niet.
De tijd ligt tussen 9 uur s’avonds en 6 uur s’ochtends. Op de dag zelf, wordt dat nauwkeuriger.
Dit heeft te maken met de stroom, de stand van de maan , en de wind.
Er kan onder die brug wel 8 knopen stroom staan.
Samen met Rits , bezochten we de authoriteiten , en het verhaal was duidelijk. Ik moest me aanmelden, betalen, en marifoon contact houden vanaf 21.00 uur.
Terug in de haven waar de boot lag, werd er wat gedronken, en we vertrokken naar de aanlegsteiger bij de brug.
Rits, Marianne en Robert( een goede kennis van Rits, die al vanaf Wenen met hen opvoer) kwamen aan boord. Er werd een biertje genuttigd , voor we uit eten zouden gaan.
Daar we langs de promenade lagen, was het een drukte van jewelste. De terrasjes waren goed bezet. Hier sprak je echt over niveau verschil, tov. de avond hiervoor in Limni.
Veel tenten deden alleen in drank en hapjes. De tenten waar contacten gelegd worden.
We schoven aan bij een Italiaan , en lieten het geen ons voorgeschoteld werd , goed smaken.
Zigeuner jongetjes, lieten aan tafel,een deuntje horen uit een trek harmonica, maar stopte zogauw er een muntje in hun bakje gegooid werd. Dit ging de hele avond door. Met joekelilles, aanstekers, en meer van dat soort prullerij. Het hoort bij het straatbeeld.
Om 1.00 uur begon kanaal 12 geluid te geven. Of we ons voor wilde bereiden op een brugopening , binnen 20 minuten. Wij zouden samen met de Wild Swan, een Colin Archer type met een Belgische familie aan boord, door de brug van noord komen.Deze familie woonde aan boord, en zwierf reeds 4 jaar door Griekenland . Nu gingen ze naar de Caribien om daar onder een palm boom melk uit een kokosnoot te kunnen drinken.
Na drie kwartier werd het verkeer gestopt, en er dreigde iets te gaan gebeuren. Helaas begon na een 5 tal minuten, het verkeer weer te rijden.
Een half uur later kwam opnieuw het verzoek om klaar te staan voor vertrek.
Nu ging de brug wel open. Duidelijk was te zien , dat er iets defect was, want er werd volop gelast onder aan de brug.
Manoeuvrerend langs al de vissersbootjes , die gewoon voor de ingang van de brug bleven liggen, meerden we even later langszij aan, bij de White Wale van Rits en Marianne. De nachtrust kon eindelijk beginnen.