14 juli Parijs

Vandaag is het het feest van het jaar. Het advies was om voor half zeven op de Champs elysee  te zijn. De metro’s waren ivm de veiligheid rondom de Champs Elysee al om 5.00 uur gesloten en om 6.30 uur gingen de beveiligings poorten in werking. We zouden om 6.30uur op staan zodat we om 7 uur in de metro zouden zitten. Vanuit onze ligplaats  hebben we zicht op de metro. Maar om 6.30uur was er, op een enkeling na, niemand te bekennen. Toen wij om 7.15uur de Metro instapte was het ook rustig, maar naarmate we dichter bij het evenemententerrein kwamen, werd het steeds drukker. De metro waar we uit konden, lag buiten het parade gebied. Je loopt maar achter de voorgangers aan en zo kom je vanzelf op de plaats van bestemming. Vanaf de Arc de Triomf tot aan Concorde was alles afgezet. Overal militairen en politie. Tanks, auto’s, gevechts voertuigen stonden klaar voor de grote happening. De mensenmassa werd om het middelpunt heen geleid. Daar stond je in een rij van een paar honderd meter, netjes te wachten dat je het beveiligde terrein in mocht. Tientallen thermoskannen werden ingeleverd. Messen en vorken en alles waar je iemand mee kon verwonden werd eruit gehaald. Behalve bij mij. Ik mocht met mijn koffiekan gewoon naar binnen.

Zo stonden we uiteindelijk ons voor te dringen om toch maar het mooiste van de optocht te kunnen zien. Wat een show. Allerlei eenheden stonden voor ons in het gelid. Toen de generaal , en daarna de president langs kwam werd er met een harde schreeuw het laatste naatje van de broek recht gezet. Voordat de hele beweging op gang kwam, kregen we eerst nog een vliegshow van wat Frankrijk te bieden had op luchtvaart gebied. Schitterend om dat allemaal te mogen aanschouwen. Toen militairen te paard met sabel. De lopende eenheden begonnen te bewegen richting Concorde. Daarna de gevechtseenheden met allerlei  voertuigen, 15 tanks, vrachtauto’s, drones eenheid, kleine voertuigen en nog veel meer. Zo op het gezicht, alles nieuw. Het zou wel fijn zijn als Nederland ook iets soort gelijks te bieden heeft. Tanks hebben we al niet meer. Andere voertuigen zijn mij ook niet bekent. Of staat alles netjes achter slot en grendel voor als de oorlog echt uit gaat barsten. 

Toen het hele gebeuren afgehandeld was, was het weer even zoeken waar we nu naar toe moesten om weer terug te komen bij de boot. 

Het avond programma, was een muziekuitvoering met daarna een vuurwerkshow vanaf de Eiffeltoren. Dit allemaal in het park “Champ de Mars”, in het verlengde van de Eiffeltoren. Het zelfde verhaal als in de ochtend. Lange rijen mensen die door de veiligheid poortjes heen moeten.  Wij hadden ook een kleedje meegenomen, om op te zitten, net als die andere 25000 Fransen . Het was van begin tot het eind , één grote picknick uitspanning. Alcohol was verboden, maar ach, de zwarte markt, handelde met succes en de controle was minder intens. Grote schermen presenteerden een bijzondere muziek uitvoering met het grootse orkest , tenoren en sopranen, koren jong en oud. Een soort Andre Rieu, maar dan iets anders, en gratis. Soms joelde de menigte, wanneer de muziek bekend was. Ook kwam het voor dat  de mensen mee konden zingen. 

Maar om 23.00 uur. Kreeg de Eiffeltoren de aandacht. De hele toren stond 30 minuten lang in vuur en vlam. Aan alle kanten schoten de vuurpijlen de lucht in. Drones maakte enorme figuren in de lucht. Dit was een staaltje high tech, wat ik nog nooit eerder gezien had. De mensen waren er stil van. Daar wij achterin het park stonden, waren we na afloop ook bij de  eerste om het park te verlaten. Maar voor je het weet zijn de straten aan alle kanten gevuld met mensen. Op naar de Metro, 2 km verder weg. Daar aangekomen was het een gedrang om naar binnen te komen. Voor ik zover was dat ik de trap bereikt had, bleek dat er nog wel 10 zoveel mensen achter me stonden , als dat er waren toen we aankwamen. 

Na een uur waren we weer aan boord. Veilig en heelhuids. Een dag om nooit te vergeten.