10 juli Compiegne- Auvers-sur-Oise 74 km en 7 sluizen. 

We hadden een lange dag te gaan naar Auvers sur Oise. De plaats waar  Vincent van Gogh begraven ligt met zijn broer Theo. De Oise bevaren is een geschenk. Ik kan nu begrijpen dat Vincent de laatste tijd van zijn leven hier door bracht. De rivier slingert rustig door het landschap. Als schipper moet je op blijven passen . Soms denk je dat de rivier ophoud, maar gaat dan toch weer een hoekje om en stroomt gewoon verder. Het vrachtverkeer is hier duidelijk aanwezig. De grotere schepen, tot 2500 ton en de kleinere spitsen , maar dan dubbel achter elkaar, zodat zo een combinatie 2x 39 meter lang is. Dit is duidelijk een stap in bedrijfsuitbreiding. Van 1 schip naar twee schepen, door 1 schip voortgestuwd. Het voordeel van deze combinatie, is dat ze eventueel ook de 5,10 meter brede sluizen kunnen hebben. 

De Oise is een belangrijke doorvaart van Parijs naar Antwerpen. De Oise gaat later over in Canal du Nord en dan in de Schelde. 

Voor de sluizen is alles dubbel uitgevoerd. De beroepsvaart neemt de grote sluizen van 185 meter lang en wij, de pleziervaart de kleine sluizen van 125 meter lang. Duidelijk gescheiden. 

Ons plekje bij de brug van Auvers was nog vrij. Ik zat er echt mee, dat het bezet zou zijn, echter op de kaart stond er niets over vermeld. 

Je moet ook maar weten dat hier Auvers ligt, en dat Vincent hier ligt. 

Op de kant was het een feest van jewelste. Dit was de plek waar Auvers samen komt. Een tent op de kant voor patat, vlees en warmte kaas. Bier, wijn en Rose. Gerund door drie bakvissen, die hun uiterste best deden hun klanten goed te bedienen. Het was gewoon een volle gezellige boel op deze zoele zomeravond. 

We genoten met volle teugen, en beseften maar al te goed, dat alleen wij naar de boot konden kruipen. 

Voor de jeugd werd het een latertje. Toen wij allang plat lagen , waren zij nog aan het zwemmen. Nette mensen. Ze bezorgde ons geen overlast. Als wij vroeger gingen nachtzwemmen waren wij  nooit zo netjes.