We hebben ze. De zoon van prinses Caroline van Monaco vol op beeld, als bruidegom, met zijn bruid die de witte duiven de lucht in gooit. Blij dat we nu weten wie we gisteren gefilmd hebben.
Na het betalen van ons liggeld, konden we om kwart over zeven vertrekken. De mooringman hielp met weggaan, wat wel prettig was, met die dikke torenflats tegen me aan.
Net buiten de haven werd de Oostenrijkse vlag , waar we de onderste rode balk van afgeknipt hadden, om de rood witte vlag van Monaco te verkrijgen, naar beneden gehaald, en gewisseld voor de Franse vlag.
Blij dat er niemand wat van gezegd had, want we voeren wel voor schut met zo een twee-derde vlag.
Het was nog rustig op het water op de zondag ochtend. We hadden voor vandaag 54 mijl gepland.
Cannes en Saint Tropez zouden we laten liggen, omdat we voort wilde ,om naar Marseille te komen. Het weer was nu nog redelijk tot goed, maar daar zou snel verandering in kunnen komen.
De mistral winden kunnen hier flink huishouden, en voor je het weet lig je weer wat dagen verwaaid.
Na ruim een uur varen werden we verblijd met een grote groep dolfijnen. We voeren er wat opaf. Een stuk of vijf bleven even voor de boot zwemmen, maar waren weer snel verdwenen. Altijd leuk.
Je merkt direct al ,of het wat wordt of niet. Zwemmen ze niet op je schip af, maar parallel , of er van af, dan komen ze niet gezellig ,voor zwemmen. Komen ze naar je toe, dan is het bingo.
Onderweg werd het steeds drukker. Het ene monster jacht na het andere haalde ons in. Soms lijkt het wel of die grote schepen onderling een wedstrijdje doen, wanneer je er gewoon 5 bij elkaar ziet varen. Ook in een baai zoeken zulke makkers elkaar op, wanneer er 6 jachten ala van Lent/de Vries, zich verenigd hebben voor Saint Tropez .
Onderweg kwamen we nog een scooterclubje tegen. Bij een zuid kardinaal, die een ondiepte aan noord zijde aangaf, lagen 19 waterscooters op het sein van vertrek te wachten, om verder te gaan met hun toertocht langs de kardinalen binnen dit gebied. Een security rubberboot voer mee als bezemboot.
Keurig volgens schema, kwamen we rond vier uur aan in de haven van Cavaliere sur mer.
We werden door drie heren opgewacht bij het havenkantoor , nadat ik hun per marifoon opgeroepen had voor een plekje.
Bij het zien van de oude dame, viel hun mond open, en konden ze geen plek verzinnen voor dit vreemde vaartuig.
Dan maar direct aan de steiger naast het havenkantoor. Voor ons geen probleem, alleen maar fijn.
We lagen nog niet vast of een groepje wat oudere heren hadden de nodige onderlinge sterke verhalen over dit vreemde schip. Over het roer, de zwaarden, de leeftijd, het puntjes dek, en ga zo maar door.
Ik liep naar het havenkantoor voor de papier afwikkeling, en kreeg direct te horen over de douche, en een goed Cafe. We pakten onze tas met douchespullen, de hond, en we vertrokken, naar het cafe ,terwijl de heren nog steeds in conclaaf waren.
We genoten van een biertje op het terras, waarachter de douches waren, die ons van het zout van het buiswater konden ontdoen.
Gelijk maar wat gegeten bij’ le petit dejeuner’.
Zo hadden we mooi nog een lange avond voor ons. Het plan voor de volgende dag werd gesmeden door de windinformatie voor de komende dagen op een rijtje te zetten.
Morgen dus vroeg op.